به گزارش ایوان کتاب و به نقل از صفحه رسمی موزه ون‌گوگ، «اتل عدنان» رنگ‌های نقاشی‌هایش را با غریزه انتخاب می‌کرد و رنگ‌ها را مستقیما از تیوپ رنگ به بوم نقاشی منتقل می‌کرد. «عدنان» از این رنگ‌های سرزنده برای نمایش قدرت طبیعت استفاده می‌کرد، چراکه این هنرمند ارتباط قوی با طبیعت داشت.
اما معنای رنگ برای «عدنان» بیش از این‌ها بود. او همیشه بین زبان‌ها و فرهنگ‌های متفاوت زندگی کرده بود. او می‌توانست زبان فرانسوی، انگلیسی، یونانی و ترکیه صحبت کند؛ چراکه تجربه زندگی در پاریس، بیروت و کالیفرنیا را داشت.
هنر حکم خانه را برای «عدنان» داشت؛ زبانی که از مرزها و فرهنگ‌ها فراتر می‌رود. به گفته این هنرمند: «رنگ‌ها آنچه را که انسان سعی دارد بگوید را آشکار می‌کنند، اما این کار را در سکوت انجام می‌دهند.»
«عدنان» پیش از اینکه به عنوان یک هنرمند شناخته شود، در حوزه شعر و نویسندگی فعالیت می‌کرد. زبان همیشه نقش مهمی را در زندگی «عدنان» بازی می‌کرد. پیش از آنکه «عدنان» برای آثار هنر تجسمی‌اش شناخته شود، او یک نویسنده و شاعر تحسین‌شده بود.
«عدنان» نویسندگی به زبان فرانسوی را آغاز کرد، اما به تدریج متوجه زمینه استعماری آن شد. او در «بیروت» بزرگ شد. در آن زمان لبنان تحت‌الحمایه فرانسه بود. همه در مدرسه فرانسوی یاد می‌گرفتند. عربی که زبان مکالمه بسیاری از مردم بود به زبان دوم تبدیل شد.
در چنین شرایطی هنر به «عدنان» این اجازه را می‌داد که خودش را آزادانه‌تر ابراز کند.
«عدنان» یکی از طرفداران بزرگ «ون‌گوگ» بود. اگر آثار هنری «عدنان» و «ون‌گوگ» را در کنار همدیگر تماشا کنید، احتمالا به سرعت متوجه شباهت‌هایی می‌شوید: رنگ‌های روشن و قدرتمند، درختان، خورشید و منظره.
هر دو این هنرمندها شیفته طبیعت و رنگ بودند. «ون‌گوگ» در جایی نوشته است: «نمی‌دانم می‌توانید درک کنید یا نه، ولی انسان می‌تواند به ترکیب رنگ‌ها شعر بگوید.»
آثار هر دوی این هنرمندها قطعا شاعرانه هستند. هر دوی آن‌ها نویسنده‌های بااستعدادی بودند. «عدنان» با اشتیاق شعر می‌سرود و مقاله و داستان می‌نوشت و «ون‌گوگ» نیز صدها نامه قابل‌توجه از خود به جای گذاشته است. «عدنان» در توصیف «ون‌گوگ» بیان کرده است: «از جهتی، ون‌گوگ بر روی بوم‌ها می‌نوشت، او منظره را می‌نوشت.»
در اغلب آثار «عدنان»، خورشید و کوه به چشم می‌خورند. «عدنان» گفته بود، کوه تامالپایس بهترین دوست او است. این کوه در کالیفرنیا واقع شده است و این هنرمند نیز سال‌ها در این مکان زندگی کرده بود. او می‌توانست این کوه را از پنجره خانه‌اش تماشا کند.
او شیفته این حقیقت بود که ظاهر این کوه همواره بر اثر نور، فصل و آب و هوا تغییر می‌کند. و این ویژگی را در آثار او هم می‌توان دید؛ هیچ کدام از تصویرگری‌های کوه شبیه هم نیستند.
خورشید عنصر دیگری است که مدام در آثار او به چشم می‌خورد. او اغلب خورشید را به شکل مربع یا دایره سرخ به تصویر می‌کشید. «عدنان» به خورشید به عنوان نقطه شروع نقاشی نگاه می‌کرد؛ عنصری که سایر اجزای نقاشی در اطراف آن کشیده می‌شوند.
هنر «عدنان» را صرفا نقاشی و طراحی نمی‌توان قلمداد کرد. عشق «عدنان» به تصویر و زبان در کتاب‌های کوچک متشکل از صفحات تاخورده جمع‌آوری شده است. او در این نوع کتاب‌ها اغلب از متون نویسنده‌ها و شاعران عرب محبوبش استفاده می‌کرد.
«اتل عدنان» در نوامبر سال ۲۰۲۱ در سن ۹۶ سالگی درگذشت.
سهم صنعت چاپ از دنیای متاورس
ثبت دیدگاه