این نمایشنامهنویس و منتقد آثار دراماتیک درباره کتاب خود گفت: سالها جزو کسانی بودم که نمایشنامههای جشنواره فجر را میخواندم، البته مدتی است که دیگر این کار را نمیکنم. زمانی این نمایشنامهها را میخواندم به آنها پاسخ فنی و تئاتری میدادم و به صورت مفصل درباره مشکلات و ارزشهایشان مینوشتم. از نوشتههایم هم دو نسخه کپی میگرفتم، یکی را به ارشاد میدادم که در مدارک آنجا ضبط کنند و یک کپی هم برای خود میگرفتم اما اخیرا و در ۹۲ سالگی به این فکر افتادم، نقدهایی را که نوشتم، چاپ کنم.
او در ادامه گفت: ۱۹۵ نمایشنامه را، خوب و بد، انتخاب کردم. این نمایشنامهها را هم با شیوه تازهای نقد کردهام؛ اگر نقد کتابها را خوانده باشید، سر خط تا ته خط را در نظر میگیرند. اما من وسط سطر را گرفتم. دلیل کارم هم این بود که در هنر تئاتر، کلمه و یا جمله ارزش دراماتیک دارد، برخی از قسمتها کمتر است و برخی بیشتر.
حکیمرابط با بیان اینکه شیوهای که برای نگارش کتاب و نقدها انتخاب کرده، از نظر ساختار دراماتیک به کسانی که میخواهند نمایشنامه بنویسند، کمک میکند، توضیح داد: به این کتاب ها که نگاه کنند، میبینند نمایشنامه را چطور بنویسند ودنیای نمایش برایشان بازتر میشود. در واقع چیزی که در این کتاب مهم است، شیوه تفکر درباره نمایشنامهنویسی است.
او افزود: نام کتاب «توانای ناتوان، تئاتر ما» است که بخشی از کارهای ۲۰ سال تئاتر کشورمان است است که سالها پیش خوانده بودم و حالا چاپ کردهام.
خسرو حکیم رابط با بیان اینکه کتابهای دیگرش نیز تجدید چاپ شدهاند، یادآور شد: چاپ سوم «بینقاب» که یک کتاب آموزشی برای اهل تئاتر است، منتشر میشود و چاپ جدید «نمایشنامههای رادیویی»ام ، «نمایشنامههای صحنهای» هم منتشر شده و کتاب دیگرم «روز هفتم» که شامل خاطرات من است، هم تجدید چاپ شده است. خودم این کتاب را ترجیح میدهم و خیلی دلم میخواهد خوانده شود. البته بسیاری از دانشجویانم این کتاب را خواندهاند و نکات بسیار جالبی دارد.
انتهای پیام
ثبت دیدگاه