هدف اصلی ما کشف استعدادهای نابی است که در گوشه گوشه این سرزمین پراکندهاند و شاید اگر راهنماییهای اساتید و نویسندگان مجرب و پیشکسوت نباشد، هرگز نتوانند به رشد و شکوفایی لازم دست پیدا کنند.
من بیشترین اعتقاد فرمالیستی را در ارتباط با شعر و ادبیات دارم. اصلا معتقدم که به قول شفیعی کدکنی «ادبیات و هنر، فرم است و فرم است و فرم است و دیگر هیچ».
دوره مککارتیسم یکی از دورههای معروف تاریخ معاصر آمریکاست؛ زمانیکه بگیروببندهای زیادی بهاتهام کمونیستبودن یا داشتن گرایش به کمونیسم در آمریکا به راه افتاد و خیلیها راهی زندان شده یا محکومیتهای مختلف دریافت کردند.
درحال آسیبشناسی وضعیت انتشارات هستیم که چرا در چند سال اخیر این اتفاقات افتاده است.
ناشران متقاضی خرید کاغذ ایرانی پارس، میتوانند پس از مراجعه به سامانه توزیع کاغذ به نشانی paperds.ir درخواست خود را ثبت کنند.
این کتابخانه که گنجایش ۸۰۰ نفر را دارد گاهی حتی میزبان ۱۳۰۰ نفر هم شده است و کاستلانو این را پدیده «گردشگری کتابخانهای» و مدیون کسانی که میداند که به جز خواندن کتاب، برای گرفتن عکس از ساختمان دوستداشتنی فرم چوبی آن به این محله میآیند.
از آغاز شروع بهکار دولت مردمی تعداد معرفیشدگان صندوق اعتباری هنر به سازمان تأمین اجتماعی با رشد ۴۵ درصدی از ۳۹ هزار و ۳۰۰ نفر به حدود ۵۶ هزار و ۹۰۰ نفر افزایش یافت و بیش از ۱۷ هزار نفر از آغاز به کار این دولت تاکنون به سازمان تأمین اجتماعی معرفی شدند.
با الهام گرفتن از نمونه های مشابه در جهان این بنیاد تاسیس شده است. ما در سال ۸۵ در شورای انقلاب فرهنگی مطالعاتی را صورت دادیم و به این نتیجه رسیدیم که در دنیا ۲۵ کشور آموزش زبان را با الگویی واحد انجام می دهند و موسساتی را زیر نظر بلندترین مقامات کشورشان در این زمینه تاسیس کرده اند. این نشان داد گسترش زبان در خارج از مرزها به ویژه در اقتدار فرهنگی و نکتهای که به آن دیپلماسی گفته میشود و در گسترش مبادلات اقتصادی موثر است.
بهتازگی محسن گودرزی و عبدالمحمد کاظمیپور، کتابی را با نام «چه شد؟» با عنوان فرعی «داستان افول اجتماع در ایران» بهرشته تحریر درآوردهاند؛ کتابی جذاب و خواندنی درباره وضعیتی که در این سالها بارها بسیاری به آن پرداختهاند: «وضعیتی که در آن اعتماد عمومی از دسترفته، بنیانهای اخلاقی سست و متزلزل شده و ارتباطات رو به سردی و بیرمقی گذاشتهاند.» بنا به نظر مولفان، در چنین جامعهای نهادها و انجمنها قوام نمیگیرند و روابط میان افراد، گروهها و حکومت، از هم گسیخته میشود. با چنین تفاسیری، گودرزی و کاظمیپور در این اثر کوشیدهاند ضمن توصیف این وضعیت، به تحلیل چگونگی و تبیین چرایی آن بپردازند و به این مهم نیز اشاره کنند که «بهکجا میرویم؟» و «هریک از ما بهصفت فردی یا جمعی برای بهبود وضعیت ایران چهکاری میتوانیم بکنیم؟» در ادامه، مصاحبه ما با این دو جامعهشناس شناختهشده را بخوانید.
متأسفانه در صد سال اخیر ما ارتباطی با ایران نداشتم و امکان رفتوآمد متقابل وجود نداشت و این سبب گسستگی بین دو کشور شد. الحمدالله بعد از فروپاشی شوری این امکان فراهم شد و ما توانستیم به بهانههای مختلف از جمله جشنواره شعر فجر ارتباطات خوبی را با کشور و مردم ایران برقرار کنیم.